ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ

Ποιος ήταν ο ορίζοντας του Αλεξάνδρου όταν ξεκινούσε από την Μακεδονία; Πού έφταναν οι βλέψεις του; Ποιος ήταν ο αντικειμενικός σκοπός του και πότε διαμορφώθηκε; Άραγε θεωρούσε το περσικό κράτος "ώριμο φρούτο" προορισμένο να πέσει στα χέρια του; Σκόπευε, όντως, να κατακτήσει ολόκληρη την γνωστή τότε οικουμένη; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που θέτει η Rice στο βιβλίο της. Και, φυσικά, δεν τα απαντά η ίδια. Απλώς ανιχνεύει τις πηγές, παρουσιάζοντας στον αναγνώστη τα γεγονότα, αφήνοντάς τον να τα αντιμετωπίσει κατά την κρίση του. Η συγγραφέας χαρακτηρίζει το βιβλίο της "βιογραφία τσέπης" και κυριολεκτεί. Δεν πρόκειται, όπως τονίζει, για μια τεκμηριωμένη και εκτενή παρουσίαση στρατιωτικών επιχειρήσεων, αλλά για μια σύντομη εξέταση των διαφορετικών πλευρών του χαρακτήρα του Αλεξάνδρου, όπως τις διαφωτίζουν οι πηγές, ο Αρριανός, ο Πλούταρχος, ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, ο Νέαρχος, η "κοινή πράδοση". Η αφήγηση παρακολουθεί με σχεδόν κινηματογραφικό τρόπο την πορεία των Μακεδόνων και των συμμάχων τους από την Ελλάδα ως την Ινδία, καθυστερεί στους ενδιάμεσους σταθμούς και τους συνοδεύει στη δύσκολη επιστροφή τους. Και παράλληλα σκιαγραφεί, παραθέτοντας μαρτυρίες σχετικά αντικρουόμενες, τον Αλέξανδρο -χωρίς το συνοδευτικό του επίθετο "Μέγας"- χαρισματικό ηγέτη, ευφυέστατο στρατηγό, μεγαλόψυχο νικητή, αποφασιστικό αλλά και παρορμητικό, φιλόδοξο, γοητευμένο από τα ασιατικά έθιμα, ριψοκίνδυνο, αλλά και οξύθυμο, συχνά ανηλεή: έναν άνθρωπο με αδυναμίες και πάθη, και όχι έναν "θεοποιημένο" ηγέτη όπως τόσοι και τόσοι ερευνητές και βιογράφοι επέλεξαν, εντελώς μονόπλευρα, να τον παρουσιάσουν.