Ο ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑΝΟΣ ΣΚΥΛΟΣ-ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ

Ο «Ανδαλουσιανός σκύλος» είναι μια ταινία μικρού μήκους, χωρίς σκύλους και Ανδαλουσιανούς, και στην οποία συγχωνεύονται η αισθητική του σουρεαλισμού με τις ανακαλύψεις του Φρόιντ. Η ταινία απηχούσε τις γενικές αρχές της σχολής αυτής, που ορίζει το σουρεαλισμό ως έναν ασυνείδητο, ψυχικό αυτοματισμό, ικανό να επιστρέψει στο μυαλό την πραγματική του λειτουργία, έξω από κάθε έλεγχο που επιβάλλει η λογική, η ηθικότητα ή η αισθητική. (Λουίς Μπουνιουέλ). «Ο Ανδαλουσιανός σκύλος είμαι εγώ». Αυτή τη φράση λέγεται πως είπε ο Λόρκα, σχολιάζοντας το φιλμ στον Άνχελ ντελ Ρίο. Η κριτική βρήκε αρκετές ομοιότητες του σεναρίου «Ταξίδι στη σελήνη» του Λόρκα, κυρίως με τον Πρόλογο του Ανδαλουσιανού σκύλου. Συναντάμε στα δύο σενάρια μια ιδιότυπη διαχείρηση εικόνων και συμβόλων, που υπήρξαν προϊόντα κοινών εμμονών και πειραματισμών από τους τρεις (Μπουνιουέλ, Νταλί, Λόρκα) και που ο καθένας τους αξιοποίησε διαφορετικά στο πλαίσιο της προσωπικής του μυθολογίας.